Steeds meer ben ik bezig met die ene vraag: is er een grondplan in ons leven? Niet alleen of er een reden voor ons bestaan is, dat is een vraag die al zolang om ons heen hangt sinds de eerste grottekeningen van mensen. Maar meer: is er een richting in ons bestaan? Is er tussen komen en gaan een grond van ons bestaan, een plan dat we - misschien onbewust - uitvoeren?
Wat denk jij?
Er is een hele mooie podcastserie van HUMAN waar met de achterblijvers gesproken wordt over mensen die er niet meer zijn. Wat blijft. Wat blijft als we er niet meer zijn?
‘In de podcastserie Wat blijft volgen we het spoor terug van recent overleden Nederlanders. Wat hebben zij écht betekend? Wat kunnen we leren van hun leven? En hoe leven zij voort?’ Ik luisterde naar de mooie aflevering over de acteur Gijs de Lange.
Ik leg die ene vraag, Is er een grondplan?, nu regelmatig voor aan mensen die mij boeien, inspireren, of die mij van mijn ‘geloof’ afhelpen, en maak er op dit moment een kleine serie van voor Optimist Magazine. In de eerste aflevering sprak ik met Annemiek Schrijver.
Is er een grondplan in ons leven of jouw leven?
‘Als het in mijn leven zo is, dan is het ook zo in dat van jou.’
Waarom?
‘Omdat ik in een micro-kosmos ben van het geheel. Ik denk dat wij eigenlijk sprekend op elkaar lijken. In de vorm misschien niet zo, maar wel in de inhoud. Het is wel een leuke vraag, ik vraag dit soort dingen natuurlijk ook de hele dag en ik weet het antwoord niet; is er een grondplan in het leven? (kleine aarzeling) Ik denk het wel ja. Ik denk – waartoe is de mens op aarde? – ik denk dat wij hier zijn om wakker te worden. Om ons bewustzijn hier te ontdekken. Ik zeg het al heel lang, maar nu snap ik het pas, we zijn net een hele dure computer waarvan we alleen maar het programma Word gebruiken. Maar we hebben veel meer aan boord dan alleen ons ‘hoofdkantoor’. Daar identificeren we ons heel erg mee, onze hersens, en ik vraag me af: hebben we onze hersens niet te serieus genomen? Ik bedoel, alles loopt vast, alles valt eigenlijk om qua vorm. Volgens mij komt dat ook omdat we ons alleen nog maar vasthouden aan onze hersens. We worden er de slaaf van, van die hersens, in plaats van dat we ze gewoon gebruiken zoals we onze handen en voeten ook gebruiken.’
Waar streven we dan naar? In zijn boek ‘Transcend, the new science of self-actualization’ schetst Scott Barry Kaufman ons leven in het beeld van een zeilbootje. Het bootje (zonder zeil nog) bevat de behoeften zelfvertrouwen, verbinding, veiligheid. Dit bootje kan zo varen op de zee van zekerheid. Maar om te groeien als mens, om te varen naar nieuwe gebieden, hebben we meer nodig dan de basisbehoeften.
Daarom moet er bij het bootje een zeil bij om te kunnen varen met daarin de behoeften betekenis, liefde en verkenning. Zo vaart het bootje op de zee van zekerheid met een zeil dat onze groei als mens kan waarmaken. Daarvoor onderscheidt Scott Barry Kaufman 7 principes om dat zeil omhoog te hijsen op je bootje.
Accepteer je hele zelf, niet alleen je beste zelf.
Leer te vertrouwen op je verlangen tot zelfactualisatie.
Word je bewust van je innerlijke conflicten.
Pas op voor een scheve ontwikkeling.
Creëer de beste versie van jezelf.
Streef naar groei, niet naar geluk.
Gebruik de kracht van je duistere kant.
Geeft dit een antwoord op die ene vraag: wat is het grondplan van jouw leven?
Tijd om het er eens samen over te gaan hebben: ‘De Voorgangers’
Kees Klomp en Ron van Es gaan elk kwartaal een ontmoeting organiseren onder de noemer ‘De Voorgangers’. Aan een grote, lange tafel ontmoeten we elkaar boven een mooi bord - vega - eten waarbij Kees en Ron aan het ene eind zullen zitten en hun ‘voorgangers’ aan de andere kant. Of ergens in het midden, mag ook.
De ‘voorgangers’ van Kees en Ron zijn die mensen die zij als hun voorbeeld zien. Mensen waar zij van geleerd hebben en nog steeds leren. Mensen - vrouwen en mannen - die door hun leven en werk deuren hebben geopend. Nieuwe inzichten hebben gecreëerd. Hoofd en hart hebben verbonden. De wereld hebben verbonden met de buiten- en de binnenkant.
De setting houden we bewust kleiner. In de ontmoeting zoeken we rust, intimiteit, oprechtheid en een diep gesprek. Om zo beter te luisteren. Te onderzoeken. De ander te zien. Woorden te proeven en soms de stilte te ervaren.
‘De Voorgangers’ is er straks elk kwartaal en steeds ergens anders op een plek in het land. Maar we starten op 25 mei in Rotterdam bij EMI-HR, Hillevliet 90, 3074 KD Rotterdam. Hoe & wie we als ‘voorgangers’ uitnodigen laten we je nog weten. Wat we nu al wel weten is dat het hele bijzondere ontmoetingen met elkaar gaan worden. Wil je op je hoogte blijven van de eerste keer, laat het weten via ron@purposeleadership.nl, dan zet ik je op een lijst.
Van elke ‘voorganger’ gaan Kees en Ron - voor Optimist Magazine - ook een gesprek opnemen, dat natuurlijk gratis online komt te staan.
‘Het lot sleurt ons naar datgene waar we niet recht op af willen gaan’, schrijft Carl Jung. ‘Het lot raakt ons van buitenaf als we weigeren gehoor te geven aan zijn oproep van binnenuit. Aandacht voor synchroniciteit maakt het makkelijker om bewust mee te gaan met de veranderingen in ons leven die zich door steeds meer ‘tekenen’ aankondigen. Als we expres een andere weg inslaan om die te vermijden zal het lot ons toch weer terugsturen.’
Het Kloppend Archief is vooral bedoeld om jou zelf aan het denken te zetten, andere richtingen te ontdekken, en de zijpaden in te slaan.
Ron van Es — Het Kloppend Archief
Dank.